Białkomocz, obniżywszy się w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych do pewnego poziomu, może się już dalej nie zmniejszać, pomimo bardzo długiego leżenia w łóżku. Rzadziej spostrzega się przypadki krwiomoczu, który pomimo leżenia utrzymuje się bardzo uporczywie. W takich przypadkach osiąga się czasami wybitną poprawę dopiero zaniechawszy .bezwzględnego leżenia i stosując mierne ruchy. Jeżeli próba takiego postępowania wywoła zwiększenie się białkomoczu lub krwiomoczu, wtedy leczenie leżeniem musi trwać nadal, przedwczesne bowiem opuszczenie łóżka zagraża choremu przejściem ostrego zapalenia w przewlekłe. Jeżeli natomiast białkomocz ani krwiomocz nie pogorszą się, a zwłaszcza gdy się zmniejszą, wtedy leżenie w łóżku ogranicza się coraz bardziej przy stałym nadzorowaniu stanu chorego. …read more

W początkowym okresie ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych najskuteczniejsze postępowanie polega na tym, że chory po oczyszczeniu przewodu pokarmowego przez zażycie 100-200 ml 100/0 wodnego roztworu siarczanu magnezowego (magnesium sulfuricum) nie otrzymuje przez parę dni żadnego pokarmu ani żadnego płynu zwalczając silne pragnienie tylko płukaniem ust od czasu do czasu. Niektórzy pozwalają w tym okresie podawać jedynie po 15 dekagramów cukru na dobę. Przeprowadzone w ten sposób parodniowe leczenie suchogłodowe najczęściej obniża ciśnienie tętnicze, wywołuje obfite moczenie i zmniejsza poziom mocznika w krwi. Dopiero od 3-4 dnia zezwala się na wodę źródlaną, kompoty słodkie, soki owocowe, cukier, owoce a następnie stopniowo na dietę zawierającą do 40-60 g białka roślinnego na dobę w postaci pieczywa, kleików, kasz, nadto przemyte masło, żółtko jaj i mączne jarzyny. Białka nie należy w tym okresie wybitniej ograniczać, by zapobiec wzmożonemu rozpadowi białka ustrojowego, który zagraża cho- remu, tym bardziej że już samo ostre zakażenie wywołujące zapalenie kłębków obniża zapas białka ustrojowego. …read more

Wypicie większej ilości płynów, a także ograniczenie płynów nie wywierają już wpływu na dobową ilość moczu ani na jego ciężar właściwy: zdolność przystosowawcza nerek już się wyczerpała. Objawia się to między innymi tym, że ilość moczu, oddawanego w nocy, coraz bardziej zbliża się do ilości; wydzielanej w ciągu dnia, i może wreszcie z nią się zrównać. Nastąpi to wtenczas, gdy nerki utracą już zdolność oddziaływania na spożywane w ciągu dnia pokarmy i wypijane płyny i będą pracować z najwyższym wysiłkiem równomiernie przez całą dobę. Okres ten nazywam okresem moczenia pozostałego. Podawanie w tym okresie mocznika oraz soli kuchennej nie zwiększa ich ilości w moczu, natomiast mocznik może wywołać mocznicę, a chlorek sodu – obrzęki. …read more

Dzięki wzmożonemu moczeniu nerki, niezdolne już zagęszczać mocz, wydalają początkowo składniki azotowe niebiałkowe bez zaburzeń, tak i ilość mocznika i w ogóle azotu niebiałkowego w krwi bywa przez dłuższy czas prawidłowa. Jest to okres wyrównania w przebiegu przewlekłego zapalenia kłębków. W miarę postępu sprawy chorobowej w nerkach i obniżania się dobowej ilości moczu rozpoczyna się zatrzymanie tych związków w krwi dochodzące w okresie marskim do znacznego stopnia. Jest to okres niewyrównania przewlekłego zapalenia kłębków nerkowych. Szczególnie wysoki poziom mocznika i azotu niebiałkowego w ogóle stwierdza się w krwi, gdy nastąpi już okres moczenia pozostałego. …read more

Okres wyrównania cechuje duza skłonność do zaostrzeń. Wywołują je przemijające choroby zakaźne, błędy dietetyczne, ciąża i inne czynniki. Zwłaszcza często spostrzega się zaostrzenia w przypadkach, które powstały na tle przewlekłej posocznicy (chroniosepeis), np. u osób z przewlekłym zapaleniem migdałków podniebiennych. Zaostrzenia zdarzają się najczęściej na jesieni i wiosną. …read more