Białkomocz, obniżywszy się w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych do pewnego poziomu, może się już dalej nie zmniejszać, pomimo bardzo długiego leżenia w łóżku. Rzadziej spostrzega się przypadki krwiomoczu, który pomimo leżenia utrzymuje się bardzo uporczywie. W takich przypadkach osiąga się czasami wybitną poprawę dopiero zaniechawszy .bezwzględnego leżenia i stosując mierne ruchy. Jeżeli próba takiego postępowania wywoła zwiększenie się białkomoczu lub krwiomoczu, wtedy leczenie leżeniem musi trwać nadal, przedwczesne bowiem opuszczenie łóżka zagraża choremu przejściem ostrego zapalenia w przewlekłe. Jeżeli natomiast białkomocz ani krwiomocz nie pogorszą się, a zwłaszcza gdy się zmniejszą, wtedy leżenie w łóżku ogranicza się coraz bardziej przy stałym nadzorowaniu stanu chorego. Osobiście rozstrzygając, czy chory może już zaprzestać bezwzględnego leżenia w łóżku, zwracam uwagę także na poziom ciśnienia tętniczego. Zezwalam choremu opuścić łóżko nie wcześniej, nim nadciśnienie ustąpi, chociażby chory musiał wtedy leżeć przez kilka miesięcy do pół roku. Jeżeli ostre zapalenie przechodzi w przewlekłe, to dalsze leżenie w łóżku chybia celu. Po opuszczeniu łóżka polecam choremu jeszcze przez dłuższy czas (miesiącami) leżenie po większych posiłkach, a kobie- tom także w okresie miesiączki. Nadto w pierwszych miesiącach zarządzam bezwzględne leżenie w każdym tygodniu przez 1-2 dni. Dłuższe leżenie, wywołując stałe przekrwienie skóry, zwiększa wrażliwość chorych na nerki na przeziębienie, przemoczenie nóg itd. Toteż za- nim się zezwoli choremu wstawać, należy hartować skórę ciepłymi nacieraniami spirytusowymi. Prócz spokoju fizycznego zwracam uwagę także na spokój psychiczny, gdyż czynniki psychiczne mogą wpływać na czynność nerek. Niemniejsze znaczenie niż spokój w leczeniu ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych ma leczenie dietetyczne. W przeciwieństwie do dawnego postępowania, ograniczamy chorym płyny ad maximum, zwłaszcza jeżeli zapalenie przebiega z obrzękami, osłabieniem serca lub 7, mocznicą drgawkową. Podawać więcej płynów, do 1/2-2 litrów, wolno dopiero w okresie późniejszym, gdy moczenie początkowo upośledzone ustąpi miejsca moczeniu wzmożonemu, które jest wyrazem poprawy wydzielania wody przez nerki. Nie można zezwalać na większą ilość płynów, jeżeli czynność serca jest upośledzona. [przypisy: kursy dla fizjoterapeutów, osocze bogatopłytkowe w ortopedii, wkładki ortopedyczne ]
Tags: kursy dla fizjoterapeutów, osocze bogatopłytkowe w ortopedii, wkładki ortopedyczne